เป็นคนชอบคุยกับคนที่เริ่มทำธุรกิจเหมือนกัน เจอแทบทุกครั้งก็มักถามว่าช่วงนี้เป็นไงบ้าง กิจการดีไหม ลึกๆคงเป็นเพราะมันทำให้เรารู้สึกว่าอย่างน้อยก็ไม่โดดเดี่ยว มีคนอื่นที่รู้สึกเหมือนกันเวลาต้องตัดสินใจเรื่องยากๆ
ช่วงโควิดนี้ทำให้เราได้เห็นอะไรหลายอย่าง อย่างน้อยก็เห็นผู้ประกอบการสองประเภท
หนึ่งคือรอ ไม่ทำอะไรไม่ตัดสินใจ กับอีกหนึ่งคือทำทุกอย่างเพื่อให้รอดเพื่อให้ไปต่อ ยอมตัดแขนขาเพื่อรักษาชีวิต
สิ่งที่เราได้จากคนแบบหลังคือทำให้รู้ว่า การตัดสินใจบางทีแม่งไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ดีไม่ดี ไม่รู้ถูกหรือผิด แต่ก็ทำ แล้วไปเตรียมตัวแก้ปัญหาเอาข้างหน้า
มีปัญหาก็แก้ปัญหา มันก็แค่นั้น
ช่วงโควิดนี่เป็นช่วง บริษัทซอฟแวร์พีคมาก งานเยอะจนทำไม่ไหว ออกใบเสนอราคาวันเว้นวัน ปัดงานยิ่งกว่าแม่ชีปัดระเบิด เสียดายไหมก็เสียดาย
อีกบริษัทท่องเที่ยวก็ตามเศรษฐกิจ แต่สบายๆ เพราะเริ่มต้นก็ไม่ได้เสียอะไรมาก ประเด็นคือมันมีโอกาสเต็มไปหมด เหมือนหุ้นแดงเถือกที่รอวันฟื้น
แค่กล้าตัดสินใจ แล้วพร้อมแก้ปัญหา แค่นั้น.
บางทีก็นึก.. ถ้าย้อนกลับไปห้าปีก็คงไม่น่าตัดสินใจแบบนี้ หรือบางทีนึกไปอีกห้าปีข้างหน้า ก็อาจไม่ตัดสินใจแบบนี้