บางครั้งเรารู้สึกว่าโลกทำเราเหนื่อยล้าเหลือเกิน
เปล่าเลย โลกมันก็อยู่ของมันเฉยๆ มีแต่เราเองนั่นแหละที่ยังไม่เข้มแข็งพอที่จะรับเรื่องบางเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ แต่พอเวลาผ่านไป จิตใจเราจะเริ่มคุ้นชินกับเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นนั้นแม้จะใช้เวลาสักพัก แต่เราก็จะรู้สึกถึงเรื่องนั้นน้อยลง จนไม่ค่อยรู้สึกอะไรอีกต่อไป
ความผิดหวังเกิดจากอะไร
ความผิดหวังเกิดจากระยะห่างระหว่างการตั้งความหวัง ความหวังที่เราสร้างขึ้นมาเพื่อรับรู้ว่าใครคนใดคนหนึ่ง หรืออะไรบางอย่างจะให้อะไรเรากลับมา กับความเป็นจริงที่เราได้กลับมาจริงๆ เมื่อความหวังที่เราสร้างขึ้นนั้นไม่ตรงตามกับความเป็นจริงที่ได้ ระยะห่างนี้เองก็จะสร้างความผิดหวังตามระยะทางที่เกิดขึ้น
ความรู้สึกทุกอย่างเราสร้างขึ้นเองทั้งนั้น
เราเป็นคนกำหนดเองอีกนั่นแหละว่าช่วงเวลาไหนที่รู้สึกผิดหวัง หรือช่วงเวลาไหนที่รู้สึกดี มันไม่มีความรู้สึกไหนที่ให้น้ำหนักคงที่แน่นอนเสมอไปสำหรับใครต่อใคร หรืออะไรกับอะไร วันนึงเราอาจจะเป็นเหมือนกระดาษทิชชู่แผ่นบางๆ อุ้มน้ำได้นิดหน่อย วันนึงกระดาษทิชชู่อาจจะขาดรับอะไรไม่ได้เลย หรือไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องนั้นอีกเลย งั้นความรู้สึกในตอนหนึ่งมันก็แค่ความคิดเห็นที่เราสร้างขึ้นเท่านั้น ไม่ได้ถือเป็นความจริงอะไร
อยู่กับวันเวลาปัจจุบัน
อย่าไปนึกเสียดายถึงอะไรที่เกิดขึ้น หรือกำลังจะเกิด และเป็นสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ พูดเหมือนง่ายแต่ฝืนใจยากเหลือเกิน การนึกย้อนกลับไปยังวันเวลาเก่าจะทำให้เราไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน เป็นอดีตที่ฝังและแก้ไขอะไรไม่ได้ หรือกังวลถึงอนาคตที่ยังไม่เกิดขึ้นก็ไม่ได้จะหมายความว่าเราจะเปลี่ยนแปลงอะไรที่มันกำลังจะเกิดได้
เวลาทำงานนึกถึงเวลาพักผ่อน ออกไปดื่ม อ่านหนังสือ สนุกสนานเฮฮา แต่เวลาพักผ่อนกลับคิดถึงเรื่องงาน แล้วตอนไหนกันล่ะที่เราจะได้อยู่กับเวลาปัจจุบัน หรือกับตัวเองบ้าง
ไม่มีอะไรที่ได้มาง่าย
เพราะถ้ามันได้มาง่าย เราจะรู้คุณค่าของมันหรือเปล่า? ถ้าความฝันของเรามันได้มาง่ายแค่กับการใช้ชีวิตเรื่อยๆ ไปวันๆ มันจะถือว่าเป็นความฝันที่เราใฝ่หาจริงหรือ ทุกอย่างจะได้มาก็ต้องมีของที่ต้องแลกออกไป หากความฝันมีค่ามากให้พอที่จะได้มา มันก็ต้องมีราคาที่ต้องจ่าย หรือแลกอะไรออกไป เป็นเรื่องธรรมดา
มันคงเป็นเรื่องน่าเจ็บปวดที่ไม่ได้อย่างที่ฝัน แต่มันคงแย่ยิ่งกว่าที่เราปล่อยให้ตัวเองคิดถึงมันไปวันๆ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ ความฝันนั้นมันก็ไม่ได้จางหายไปเลย และคงรู้สึกแย่ขึ้นไปอีกที่คิดในตอนแรกว่าสักพักก็คงลืมมันไป
รางวัลของการไล่ล่าความฝันมันคืออะไร มันคุ้มเวลาหรือเปล่าที่เสียไปเพื่อให้ได้มา แล้วถ้าแลกเวลาไปแล้วไม่เคยได้ความฝันกลับมาล่ะ หรือเราควรจะอยู่ในพื้นที่ที่เราคิดว่าปลอดภัยนี่ดีแล้วดี ปล่อยให้เวลามันผ่านไปของมัน ให้มันค่อยๆ มั่นคงขึ้นเรื่อยๆ
Wherever you are, make sure you’re there. — Dan Sullivan