เมื่อกาลเวลาหมุนกลับมาอีกครั้ง
ทุกๆวันที่ 19 กุมภาพันธ์ ของทุกปี มันก็เหมือนกับเครื่องเตือนตัวเองว่า “แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะ” นอกจากประโยคนั้นผมก็มีเครื่องเตือนความจำตัวเองอีกอย่าง นั่นก็คือบล็อก Jir4yu.me แห่งนี้ครับ ผมเริ่มเขียนมันขึ้นเมื่อ 2 ปีก่อน ซึ่งตรงกับวันเกิดของผมพอดี จุดประสงค์ก็เพื่อบอกเล่าความในใจที่ผมมี และ รู้สึกต่อโลกใบนี้ ตอนแรกมันไม่ใช่บล็อกทางการที่ผมคาดว่าจะปลุกปั่นมันขึ้นมาถึงขนาดนี้ มันก็แค่เป็นเพียงอะไรสักอย่างที่ช่วยให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อได้เขียน.. ก็เท่านั้น
จากสิ่งที่ผมคิดทั้งหมดถูกถ่ายทอดลงเป็นตัวอักษรปรากฏลงบนเว็บไซต์นี้ โดยทั้งหมดเพียงเพราะต้องการเตือนตัวเองว่าช่วงเวลาเหล่านั้นที่ผ่านมา ผมคิดอะไรยังไงบ้าง ผมตั้งใจถ่ายทอดออกมาอย่างซื่อสัตย์และตรงไปตรงมาที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ .. นั่นไม่ใช่เพราะใคร แต่เพราะ เพื่อตัวเอง.. ที่จะได้เตือนตัวเอง ประสบการณ์ 1 ปี ในความคิดของผมนั้นยาวนานเหลือเกิน มันสอนอะไรผมมากมายหลายอย่างเกินกว่าที่คิดว่าตัวเองจะรับสิ่งเหล่านั้นได้ และ เมื่อไหร่ที่ผมนึกย้อนกลับไปอ่านบทความเก่าๆที่ตัวเองได้เขียนเอาไว้ มันก็แสดงให้เห็นถึงอะไรบางอย่างทั้งที่ผมคิดผิด และ ตัดสินใจพลาดไป
สำหรับเรื่องของวันเกิด.. ผมเคยลองเฝ้าถามตัวเองดูว่า “ทำไมตอนเด็กๆ พอถึงวันเกิดของตัวเองทีไร เราก็มักจะรู้สึกดี รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันของเรา ทำอะไรก็แฮปปี้ สนุกสนานร่าเริง เหมือนเรื่องง่ายไปหมด” แล้วถ้าเกิดว่า ผมคิดว่าทุกๆวันที่กำลังจะผ่านเป็นวันเกิดของผมทั้งหมดทุกวัน ผมจะรู้สึกดี รู้สึกว่าทุกวันเป็นวันของผมหรือเปล่า หรือแท้จริงแล้ว เราก็แค่คิดไปเองว่ามันเป็นวันดีวันหนึ่ง ที่เพียงแต่ใครๆก็มาอวยพรวันเกิด.. แค่นั้น ?
ผมยังยืนยันที่จะรักษาของขวัญเมื่อสองปีที่แล้วของผมเอาไว้ และ จะดูแลมันอย่างดีเท่าที่ตัวเองจะสามารถทำได้ … นั่นคือเว็บบล็อกเว็บนี้ของผม ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมากับ 75 บทความที่ถูกเขียนขึ้นผ่านหนึ่งสมองที่มีความคิดที่ค่อนข้างขวางโลก.. ผมก็ยังให้สัญญากับตัวเองว่าจะดูแลมันอย่างนี้ อย่างดีที่สุดที่ผมจะทำได้ ต่อไป
ขอบคุณผู้ร่วมเดินทางในชีวิตของผมตลอด 2 ปีที่ผ่านมา.. ขอบคุณพวกคุณทุกคนจากใจจริง
Jir4yu.