เจ็บอะไร ไม่เท่า หลอกตัวเอง

การตัดสินใจ

ผมเคยคิดว่าตัวเองจะตัดสินใจอะไรสักอย่าง ก็คิดแล้วคิดอีก คิดแม่งอยู่อย่างนั้น ช่างน้ำหนักเอาเสมอว่าถ้าตัดสินใจไปแล้วในตอนนั้น ความรู้สึกนั้นที่ตัดสินใจจะไม่ทำให้เราต้องเสียใจในอนาคต เราทุกคนล้วนเคยตัดสินใจผิดครับนั่นเรื่องธรรมดา แต่จะดีกว่ามั้ย ถ้าเราคิดรอบคอบตัดสินใจโดยไม่ใช้อารมณ์ที่มากกว่าเหตุผล นั่นก็ไม่ได้เพราะใครหรอกครับ.. อนาคตเราทั้งนั้น

เราระวังคำพูด ระวังความคิด ระวังการกระทำต่างๆ เพื่อไม่ให้สิ่งเหล่านั้นล้วนกลับมาทำร้ายจิตใจของเราในอนาคต แต่การคิดแบบนั้นมันจะเหมือนกับการปิดตัวเองและหลอกตัวเองหรือเปล่า เราอยากคิดอยากทำอยากพูด บางอย่างทำไม่ได้แสดงออกมาไม่ได้ แล้วจะมีความสุขอะไร หรือเป็นเพราะว่าบางทีในบางมุมของชีวิตเราอาจจะตั้งใจใช้ชีวิตมันมากไป..

ในบางเวลาที่เรารู้สึกเหมือนไม่มีใครเข้าใจ มันก็ไม่ต่างอะไรกับรู้สึกเดินอยู่บนโลกใบนี้คนเดียว ถึงแม้มันจะไม่ได้แย่ขนาดที่เราคิดแบบนั้น แต่บางส่วนเล็กๆกลับต้องการหลักหนีออกไปไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับอะไรทิ้งสิ้น จะได้ไม่ต้องคิด ได้ไม่ต้องหนักใจ ขอแค่เรา..แค่เรา ที่เข้าใจ

ผมฝึกงานครับ..
ผมฝึกงานได้ 2 เดือนจึงไม่มีเวลามาเขียนบล็อคอย่างเคย

มีคนถามอยู่เสมอ ฝึกงานแล้วเป็นไงบ้าง รู้สึกยังไง .. ผมตอบใครต่อใครอย่างเต็มปากเต็มคำไม่ได้สักทีว่าได้อะไรบ้าง พยายามเลี่ยงตอบคำถามที่ทำให้ระวังคำพูดนั้นย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองเท่าไหร่ มันก็ยิ่งคิดขึ้นมาอยู่เสมอว่า

ทุกข์หรือสุขมันมากกว่ากัน เราเสียเวลาหรือใช้เวลาคุ้มค่าในช่วงชีวิตนี้กันแน่ .. เรื่องบางเรื่อง ถ้าคนอื่นผิด มันยังพอว่า ได้ไม่ต้องคิดอะไรต่อ แต่นี่ ผมตัดสินใจผิด เราเองที่ผิด

ผมได้อะไรหลายๆอย่างจากที่ที่ผมฝึกงาน ได้เจองานได้เรียนรู้การใช้ชีวิตการทำงาน … (ของคนอื่น) ได้ไปสถานที่ที่ไม่เคยไป และไม่คิดว่าจะได้ไป ได้สิ่งท้าทายอะไรใหม่เพิ่มขึ้น .. แต่ที่ผมไม่เคยได้ ความจริงใจ.

ผมไม่รู้หรอกว่าเราเหนื่อยมั้ยที่คอยให้ความจริงใจต่อใครต่อใครไปตลอด แล้วไม่เคยได้รับความรู้สึกนั้นกลับคืนมาบ้าง หรือจะมากจะน้อย แต่ที่ผมรู้ ผมคงไม่อยากหลอกความรู้สึกในใจของผมที่มีต่อคนอื่น ถึงแม้มันจะไม่มีคนให้กลับ ช่างแม่ง.. ผมให้เองจบ.

Jir4yu