นี่อาจจะเป็นบทความท้ายปี 2022 ที่ผมอาจจะเขียนแล้วก็ได้ โดยปกติแล้วปีนึงผมจะเขียนบทความประมาณ 30 กว่าเรื่อง ขึ้นอยู่กับว่าเดือนไหนมีเวลามากหน่อย หรือเดือนไหนมีเรื่องไม่สบายใจก็จะเก็บมาเขียนบ่อยหน่อย เหมือนเป็นการระบายเรื่องราวที่อยู่ในหัวก่อนนอน เคลียร์เรื่องที่วนเวียนเพื่อให้รู้สึกดี และเข้านอนได้บ้าง
แต่ปีนี้ผมเขียนบทความน้อยมาก คิดว่าน่าจะเขียนได้ประมาณ 15-20 เรื่องไม่เกินนี้ ไม่ใช่ว่ามันไม่มีเรื่องให้เก็บมาเขียน ไม่ใช่ว่ามันไม่มีเรื่องวนเวียนให้หนักใจ แต่มันเป็นปีที่วุ่นวาย มีเรื่องให้กังวล และเป็นปีที่น่าจะยุ่งยากที่สุดปีนึงของชีวิตจะว่าแบบนั้นก็ได้
แต่มันก็มีความแปลกอยู่อย่าง แทนที่ว่าเลือกจะเก็บมาเขียนเล่าเรื่องเป็นบทความนึงเพื่อระบายความทุกข์ใจเก็บไว้ เรากลับก้มหน้าก้มตาหาวิธีแก้ไขปัญหา และไม่ได้คิดถึงเรื่องอะไรอื่นเลยนอกจากงาน เหมือนกับงานมันกลายเป็นเรื่องธรรมดาเรื่องนึงของชีวิตอย่างวันนี้กินอะไร วันนี้ทำอะไร มันดึงเวลา และความเป็นส่วนตัวของเราออกไปหมด จนเราแยกไม่ออกเลยว่าเราจะอยู่ว่างๆ โดยไม่มีงานได้ยังไง
ปัญหากับงานเป็นเรื่องคู่กันที่ต้องเจอแทบทุกวัน
สิ่งที่อยากจะบันทึกลงบทความ เพื่อไม่ให้บทความนี้ยาวเกินไปคือ ปีนี้มีเรื่องที่ไม่คาดคิดว่าจะทำ ปีนี้มีเรื่องที่เป็นครั้งแรกที่ทำ และเป็นปีที่หนักใจมากที่สุดปีนึงในการตัดสินใจเรื่องอะไรต่ออะไร เป็นปีที่เป็นผู้ประกอบการแล้วต้องทำทุกอย่างเพื่อรักษาบริษัทเอาไว้ ยอมทำทุกอย่างที่ไม่เคยคิดว่าจะต้องทำเพื่อแก้ไขปัญหารักษาสถานการณ์อะไรต่ออะไรให้ไปข้างหน้าได้ โดยหักกฏเกณฑ์แทบทุกอย่างที่ตัวเองตั้งไว้แทบจะหมดทุกอย่าง
สิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้อย่างแน่ชัดเลยคือ.. คนทุกคนแทบมีความฝันกันหมด แต่จะมีสักกี่คนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อรักษาความฝันนั้นเอาไว้ ผมว่าน้อยนะ และเราก็อยากรู้แรงจูงใจในการตัดสินใจแบบนั้น อยากรู้จัก อยากพูดคุย เหมือนกับว่าเรารู้สึกว่าไม่ได้ผ่านเรื่องอะไรทุกข์ใจคนเดียว มันเหมือนเป็นช่วงเวลาที่เราได้เจอคนที่เหมือนกับเรา ประสบพบเจอปัญหาคล้ายกันกับเรา และช่วยให้เราผ่านพ้นวันเวลาที่เป็นทุกข์นั้นไปได้
มันเหมือนเป็นการให้กำลังใจตัวเองรูปแบบหนึ่ง
และทำให้เราได้เรียนรู้ว่าปัญหาก็ไม่ได้มีแค่ด้านเดียวเสมอไป เพราะเมื่อเราอยู่กับปัญหามานมนาน มันจะทำให้เรารู้สึกมองโลกในแง่ดีมากขึ้นอย่างแปลกประหลาด มันช่วยให้เรามีความหวังกับวันข้างหน้า มันช่วยให้เราที่ทำทุกอย่างอย่างดีที่สุดแล้วในแต่ละวัน คิดว่าพรุ่งนี้จะดีขึ้น พรุ่งนี้อาจจะเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เราเป็นอยู่วันนี้
มันช่วยให้เรามีความหวังในวันพรุ่งนี้อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ก็เป็นอีกปรากฏการณ์นึงของชีวิตที่รู้สึกแปลก และช่วยให้เรามีกำลังใจ มองโลกในแง่ดี พร้อมจะรับมือกับสิ่งต่างๆที่จะเกิดขึ้นในอนาคต