ของมีค่า

ที่มีมูลค่ามากกว่าเงินทอง

แต่ก่อนผมคิดว่าคนเราต้องพยายามทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้เงินทองมาซื้อความสะดวกสบายไม่ว่าจะเป็นให้คนที่เรารัก หรือแม้กระทั่งตัวเอง สิ่งแวดล้อมของคนเราไม่เหมือนกัน ซึ่งแน่นอนว่าแต่ละคนจะต้องดิ้นรนแตกต่างกันไปตามโอกาสที่ตัวเองมีอยู่ หรือไม่ว่าจะเป็นสภาพแวดล้อมของครอบครัว เพื่อนฝูง ตลอดไปจนภาระมากมายต่างๆ ที่สร้างขึ้นโดยคนรอบข้าง.. หรือเกิดขึ้นจากตัวเองด้วยก็ตาม

จนมาถึงช่วงเวลานึงที่ตัวเองเริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่เราพยายามจะเสาะหานั้นใช่สิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันนี้หรือเปล่า เงินทองใช่ความจำเป็น หรือสิ่งที่ต้องการจริงๆ จากเสียงที่อยู่ข้างในสมองไหม.. พอเราเริ่มรับงานหนักขึ้น ทำงานมากขึ้น มีเรื่องที่ต้องให้คิดมากกว่าปรกติจนหลายครั้งลืมเลือนเรื่องบางเรื่องจากคนรอบข้างไป ทุกคืนที่พยายามข่มตาหลับไม่ให้คิดถึงสิ่งที่จะต้องทำ ไปจนถึงช่วงเวลาที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแล้วต้องคิดถึงเรื่องที่จะต้องทำให้เสร็จในช่วงระหว่างวันต่อวัน

ทำไมเรารู้สึกว่าชีวิตมันดูยากขึ้นเหลือเกิน?

บางครั้งอย่างจะตื่นขึ้นมาโดยที่ไม่ต้องพะวงคิดถึงเรื่องงาน เรื่องนั่นเรื่องนี่ แค่ตื่นขึ้นมาในเช้าวันนึงกับสมองว่างๆ นั่งดื่มกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ฟังเสียงนกเสียงปลาหลังบ้าน เป็นเช้าที่ไม่ต้องคิดว่าจะต้องเจอกับอีเมล์หรือสิ่งที่ต้องทำต้องแก้อะไรบ้าง.. เช้าที่เคยง่ายกว่านี้ เหมือนสมัยเรายังเป็นเด็ก บางครั้งยังอิจฉาเครื่องคอมพิวเตอร์ที่นั่งเห็นหน้ามันอยู่ทุกวัน ถ้าร่างกายเลือกที่จะ format หรือ reset เรื่องบางเรื่องให้หายไปได้โดยที่ไม่ต้องคิดถึงอะไรต่ออะไร ก็คงจะเป็นเรื่องดี เมื่อช่วงผมเรียนจบได้สักสองสามเดือน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ตัวเองสับสนว่าจะทำอะไรเดินไปทางไหน ได้แต่วนหาคำตอบอยู่ว่าแท้จริงแล้วเราต้องการอะไรกันแน่ กว่าจะหลุด loop นั้นออกมาได้ จิตใจก็ค่อนข้างฝ่อ ต้องเรียกความมั่นใจใช้เวลาอยู่กับตัวเองนานพอสมควร จนเลยเถิดมาถึงตอนนี้ ตอนที่ work load จนวันๆ ไม่ได้ทำอะไรสักอย่างนอกจากนั่งอยู่หน้าคอม

ผมคิดว่าผมรู้แล้วว่าอะไรเป็นของมีค่าที่กำลังตามหาอยู่..

เงินอาจจะใช้เพื่ออยู่รอดในสังคม แต่นั่นไม่ได้แปลว่ามันจะต้องมีค่ามากที่สุดเสมอไป ในเมื่อวันๆนึงเราไม่ได้เรียกร้องขออะไรมากมายจากตัวเอง แค่ข้าวครบทุกมื้อ กาแฟสองสามแก้ว นอนหลับสนิทใต้ชายคาที่เห็นครอบครัวอยู่ข้างเรา วันนี้ผมรู้สึกดีที่ผมรู้แล้วว่าตัวเองต้องการอะไร มันคงเป็นเรื่องยากที่เราจะทิ้งทุกอย่างออกไปตามหาสิ่งที่อยู่ในใจในช่วงที่อายุเรามากขึ้น และภาระเยอะขึ้น สิ่งที่ต้องทำต่อไปก็คือการทำเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการมา และนั่นคงเป็นเรื่องยากหากต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างทุกวันนี้ วันนึงคุณอาจจะอิจฉาคนบ้าที่อยู่ข้างถนนก็เป็นได้ คนที่ไม่ต้องคิดถึงอะไรต่ออะไร ไร้ภาระ ใช้ชีวิตแล้วก็อยู่กับมันอย่างที่ไม่ต้องสนใจความคิดจากใครต่อใคร หรือถ้าบางทีเรากระโดดออกจากสิ่งที่เป็นอยู่เหมือนกับแค่กดปุ่ม x บนจอยเกมส์ไปเริ่มฉากใหม่ด่านใหม่อยู่ตามป่าเขาเงียบๆ แถวบ้านนอก ปลูกผักเลี้ยงปลาไปอย่างที่บรรพบุรุษเราเคยเป็น

เวลา สำหรับผมถือเป็นเรื่องสำคัญ.. แต่อาจจะแค่ตอนนี้ แค่ตอนนี้ที่ผมยังเป็นเด็ก ยังไม่มีภาระอะไรต้องรับผิดชอบ จนวันนึงมีครอบครัว มีเรื่องราวผ่านเข้ามาในชีวิต หลายเรื่องอุบัติขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เงินทองก็อาจจะต้องเป็นของจำเป็นมากกว่าช่วงเวลาที่ผมต้องการนักต้องการหนาก็เป็นได้

แค่มีชีวิต สุขที่จะใช้ชีวิต ผมแค่อยากจะ enjoy กับวันนี้ ไม่ใช่วันข้างหน้าที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องตายเมื่อไหร่.