เรื่องที่(ไม่)ควรจะเป็น
ผมค่อนข้างยอมรับในเรื่องบางเรื่อง, เรื่องที่เกี่ยวกับแรงจูงใจ หรือ แรงผลักดัน บางครั้งสิ่งที่ทำให้ผมเองก้าวต่อไปข้างหน้าอาจจะมาจากอคติส่วนตัวต่อเรื่องใดเรื่องหนึ่งล้วนๆ บางครั้งเราเองก็แค่อยากจะพิสูจน์ หรือ แค่ลบคำสบประมาทจากใครบางคน หรือ ใครหลายคนที่มองเราเป็นแค่ “เด็ก” หรือ แค่มองเราเป็นคนทำอะไรไม่เหมือนชาวบ้าน ถึงแม้เรื่องบางเรื่องจะผ่านไปนานแล้วก็ตาม สิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจไม่เคยเปลี่ยนจนกว่าจะได้พิสูจน์มันออกไป
บางที.. ผมก็คิดว่าแท้จริงแล้วเราไม่เคยได้สนใจเสียงหรือสายตาคนรอบข้างเลยแม้แต่น้อย เรายังคงทำเรื่องบางเรื่องที่เราเชื่ออยู่เสมอ และ มันจะยังไม่จบ ถ้าไม่เคยได้พิสูจน์เรื่องเหล่านั้นด้วยตัวเองออกไป สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดเวลาต้องเข้าไปในเมืองแถบที่ผมเคยทำงานประจำคือกิจวัตรของผู้คน บางครั้งเรื่องบางเรื่องง่ายๆ ดูเหมือนจะต้องทำกันให้เป็นเรื่องยุ่งยากซับซ้อน ผู้คนมากมายไม่ค่อยได้สนใจสิ่งที่ตัวเอง “ละเลย” มากเสียเท่าไหร่
เมืองไม่เคยน่าอยู่เพราะการเปลี่ยนแปลง แต่มันไม่ได้น่าอยู่เพราะสิ่งที่เราต่างทำ
ผู้คนช่วงชิง แก่งแย่งชิงดี-แข่งขันกันจนเป็นประจำ จนบางครั้งทำให้การเป็นอยู่ของคนรอบข้างลำบากขึ้น ผู้คนสนใจแต่สิ่งที่ตัวเองจะได้จะมี โดยไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกของคนรอบข้างมากนัก ผมเข้าใจว่า “เวลา” เป็นตัวผกผันเรื่องดังกล่าว แต่ไม่เคยเข้าใจที่ผู้คนคิดกันไปเองว่ามันผกผันมากเกินความเป็นจริง สิ่งที่เราเห็นกันมากที่สุดอย่างที่หนีความเป็นจริงไปไม่ได้เลยคือ การผิดคำฝ่าฝืน ไม่สนใจคำแนะนำ หรือ กฏหมายเล็กๆ น้อยๆ บางเรื่อง จนท้ายที่สุด เดี๋ยวนี้ก็แทบจะทำกันตามความเคยชิน กลับกันยังมองว่าเรื่องเหล่านั้นเป็นเรื่องปกติไปเสียอีก
กับอีแค่กฏเกณฑ์ง่ายๆ ยังทำกันไม่ได้ แล้วเรากำลังจะเรียกร้องอะไรที่ใหญ่ ที่มากกว่านี้.. เราจะทำกันได้หรือครับ?
แค่สิ่งที่หลายต่อหลายคนถือโอกาสช่วงชิง-แข่งขันจนไม่สนใจคนรอบข้าง แค่นี้ก็เจ็บปวดมากพอแล้ว ทำไมเราจึงต้องทำสิ่งที่ตัวเองเกลียดนักเกลียดหนากันด้วยเหตุผลง่ายๆแค่ว่า “ก็เห็นคนอื่นทำ” “ไม่เห็นแปลกเลย” ทุกวันนี้, เราก็แทบไม่เหลือความเป็นตัวเองจริงๆแล้วเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าสังคม ใครต่อใครหลายคนพยายามพูดประชดประชัน เหน็บแนม บ้างก็เห็นเป็นเรื่องตลกเวลาบอกว่า “ถอดหน้ากาก เข้าหากันเถอะ” ในเมื่อเราเองไม่เคยทำอะไรที่เป็นตัวของตัวเองเลย.. มัวแต่ปรุงเสริมเติมแต่งให้เป็น หรือ อยากจะเป็นตามคนอื่น หรือ แค่อยากให้สังคมยอมรับ ท้ายที่สุดแล้ว.. เรากำลังซึมซับใครหลายๆ คนเข้ามาเป็นตัวเอง หรือ กำลังโกหกตัวเองว่าเรากำลังเป็นตัวเองอยู่
หรือแค่ว่า เราไม่เคยได้เป็นตัวเองเลยที่ผ่านมา