ปริญญา

พร้อมด้วยบุคคลในภาพถ่าย

เมื่อช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา หรือ ประมาณปลายเดือน เมษายน ปี 57 ผมต้องไปรับปริญญาหลังจากทำงานมาได้เกือบๆ หนึ่งปี ชุดครุยกับหน้าร้อนนี่ดูไม่ค่อยเข้ากันสักเท่าไหร่ แต่ถ้ามันเป็นความต้องการของใครสักคนที่คาดหวังในตัวเรา กะอีแค่วันเดียวที่ต้องทนร้อนนี่ เล็กน้อยมากๆ สำหรับมหาลัยผมรับที่ ศูนย์สิริกิต์ฯ ซึ่งวันรับแบ่งออกเป็นสองวันตามจำนวนคนแต่ละคณะ วันแรกผมได้พกกล้องฟิล์มตั้งใจไปถ่ายรูปให้เพื่อนคนนึง และ วันหลังก็ตั้งใจที่จะไปเก็บภาพเพื่อนที่ผ่านอะไรต่ออะไรมาเหมือนๆ กัน แล้วก็ได้รับปริญญาเหมือนกัน ผมจึงอยากให้ภาพชุดนี้เป็นเหมือนบุคคลในภาพถ่ายที่แสดงถึงอารมณ์บางอย่างพร้อมด้วยผู้คนที่คาดหวัง และ ตั้งใจมาแสดงความยินดี

สำหรับตัวผมเอง.. ไม่อยากอยู่ในกรอบสีเหลี่ยมสักเท่าไหร่ครับ

เนื่องจากเป็นวันธรรมดาที่ร้อนอบอ้าว อดนึกสงสารบันฑิต กับ พ่อแม่ แต่ละคนไม่ได้เลย หลายต่อหลายคนอาจจะมาพร้อมความภาคภูมิใจ วันหนึ่งในช่วงเวลาของชีวิตที่ได้เห็นลูกทำสำเร็จ วันหนึ่งในชีวิตที่เคยวาดฝันไว้เมื่อหลายปีก่อน เอาจริงๆ แล้วผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ ผมแค่คิดไปว่า.. วันนึงที่ผมมีลูก ผมอาจจะคิดแบบผู้ใหญ่ หรือ ใครต่อใครหลายๆ คน เหมือนที่ผมเห็นผ่านสองตาวันนี้บ้าง

หลังจากผ่านวันงานรับปริญญาของเพื่อน ผมก็คิดเสมอว่าจะไม่อยากให้ใครมาวันรับปริญญาตัวเองสักคน ด้วยความที่ว่าร้อน ลำบาก แออัด คุณผู้อ่านลองคิดภาพตามกันเล่นๆ นะครับ พื้นที่จำกัด ผู้คนมากมาย แดดร้อนเปรี้ยง รถติด คือทุกอย่างวันนั้นมันแค่คิดก็แทบจะไม่อยากจะไปงานแล้ว ทุกคนต่างอยากหามุมถ่ายรูปที่สวย ที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง อีกทั้งต้องแบกโน่นนี่นั่นพะรุงพะรังเต็มไปหมด ไหนจะพ่อแม่ พี่น้อง ผู้ใหญ่คนเฒ่าคนแก่อีก ผมเลยไม่อยากให้ใครลำบาก เดี๋ยวเลิกงานไปก็ไปนัดที่กินข้าวก็ได้ถ่ายรูปเหมือนๆ กัน

แต่วันงานจริงๆ อาจไม่ได้เป็นแบบนั้น

ผมพยายามทำตัวเองให้มีภาระน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ นอกจากกล้องฟิล์ม กับ มือถือแล้ว ผมแทบจะไม่มีของอะไรติดไม้ติดมือเลย ด้วยความที่กลัวเหมือนกับคนอื่นๆ อย่างที่เห็นในวันก่อน คุณแม่ผมตื่นแต่เช้าไปนั่งรอตลอดเวลางาน บางทีผมอาจจะไม่เข้าใจจริงๆ นั่นแหละครับ.. บางทีผมอาจจะเข้าใจแล้วก็เมื่อตอนที่ผมมีลูกก็เป็นได้

ฟิล์มม้วนนี้เป็นม้วนที่ 4 ผมไม่เคยคิดว่าจะเอามาถ่าย portrait เลย อาจจะเป็นเพราะไม่ถนัด หรือ ไม่อยากถนัด แต่ในเมื่อถ่ายออกมาแล้ว ก็ดูโอเคไปอีกแบบ ปริญญาสำหรับผมก็คงเหมือนแค่ใบเสร็จค่าเทอม 4 ปีนั่นแหละครับ แต่สำหรับใครต่อใครหลายๆ คนอาจจะเป็นมากกว่านั้น อาจจะเป็นทั้งชีวิต หรือ เป็นอะไรที่มากกว่าที่ตัวผมยังไม่เข้าใจ