ภาพเลือน

ไม่ชัดเจน

ความหมายของ ภาพเลือน ในความคิดของผมนั้นหมายถึงอะไรต่างๆ อาจจะไม่จำเป็นต้องเป็นรูปภาพเสมอไป อาจจะเป็นความคิด กลิ่นไอความรู้สึกที่ยังหอมหวลอบอวลอยู่ในความทรงจำ ทุกสิ่งล้วนเป็นภาพจำบางๆเหมือนกับตอนที่เราพยายามนึกถึงเรื่องราวเก่าๆบางเรื่องที่พอมีความหมายสำหรับเราอยู่ ซึ่งเราอาจจะจำภาพหรือช่วงเวลานั้นๆ ได้ไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ก็รู้ว่าช่วงเวลาเหล่านั้นเป็นยังไง ยังสวยงามอบอุ่นอยู่ในใจอยู่ทุกครั้งที่คิดถึง..

ผมเป็นคนสายตาสั้นครับ แรกๆที่ผมรู้สึกว่าตัวเองสายตาสั้นผมค่อนข้างจะรับความจริงไม่ได้ ก็แน่ล่ะ.. อยู่ดีๆ อะไรๆ ที่เราเคยมองมันเห็นชัดเจนอยู่ๆ มาวันนึงกลับเลือนลางเหมือนกับมันไม่ใช่ระยะที่เราคุ้นเคย แต่พอใช้ชีวิตผ่านมาได้สักพักใหญ่ๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าบางทีการที่เราเห็นอะไรเป็นภาพเบลอ เก็บรายละเอียดได้ไม่มาก ก็พอมีข้อดีอยู่เหมือนกัน จนเดี๋ยวนี้ผมกลับไปไหนมาไหนไม่ค่อยชอบใส่แว่นแล้ว รู้สึกว่าบางทีการที่เราเห็นอะไรเลือนลางมันก็ทำให้ภาพที่เราเห็นนั้นสวยงาม ประกอบกับบางทีเราก็ไม่จำเป็นต้องเก็บรายละเอียดรอบตัวมากมาย ให้คิดมากให้มีผลต่อความรู้สึกก็คงจะดี

มันเหมือนความรู้สึกเดียวกับตอนที่เราดูหนังบางเรื่อง ที่หนังจบออกมาแล้วเราก็ยังไม่เข้าใจหนังเรื่องนั้นดี มันเหมือนกับให้เราได้คิดอะไรบางอย่างที่หนังเรื่องนั้นเว้นช่องว่างให้เราสามารถแต่งสีเติมแต่งอะไรลงไปได้บ้างในความคิดของตัวเอง มันไม่เคยมีความผิดถูกที่แน่นอน มันเหมือนกับมีเสน่ห์อะไรบางอย่างในความคลุมเครือเสมือนตอนที่เรากำลังฟังเพลงบางเพลงที่เราชื่นชอบ เราฟังมันอยู่แบบนั้น ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนดนตรีนั้นสวมกอดเราไว้ให้เรารู้สึกเหมือนกับว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวท่ามกลางสังคมที่วุ่นวายอย่างในปัจจุบัน มันเหมือนมีคำถามอะไรบางอย่างทุกครั้งที่เราแหงนหน้าขึ้นไปมองวัตถุใดๆ ที่เรากำลังสนใจ-ที่เราอยากจะหยิบกล้องขึ้นมาแล้วบันทึกภาพที่เห็นนั้นกลับมาเปิดดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนกับช่วงเวลาดีๆ ที่เรามีความสัมพันธ์บางอย่างกับใครบางคน หรือ อะไรก็ตามแต่.. แต่เราเองก็นึกถึงมันได้ไม่หมด เหมือนกับช่วงเวลาที่มันขาดหายไปเล็กน้อย เหมือนจิ๊กซอว์ที่รอให้เราออกตามหา ออกไปไขว่คว้าแรงบันดาลใจในสถานที่ต่างๆ

แท้จริงแล้วมันก็เหมือนกับเรื่องเพ้อเจ้อบางเรื่องที่จับความอะไรไม่ได้ แต่มันก็มีให้คิดอะไรต่อมิอะไรมากกว่าคนธรรมดาทั่วไปจะนึกอย่างลึกซึ้งถึง..

จนบางครั้งเราเกิดคำถามขึ้นมาถามตัวเองบ่อยมาก.. เรากำลังทำอะไรอยู่ แล้วสิ่งที่เราทำมันคือคำตอบที่เราตามหามาตลอดหรือเปล่า บางครั้งเราอยากจะทำอะไรต่ออะไรสวนทางผู้คนมากมายทั้งหมดนั้นก็เพื่อหาคำตอบว่า สิ่งที่เรากำลังทำเหมือนใครต่อใครอย่างไม่มีเหตุผลนั้นใช่ตัวตนที่แท้จริงของเราเองแล้วงั้นหรือ.. หรือว่าเรากำลังอยากรู้เรื่องของใครต่อใคร เพื่อประกอบสิ่งต่างๆเหล่านั้นขึ้นมาเป็นตัวเรา แล้วถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ, เราจะรู้สึกได้หรือเปล่า ว่าเรากำลังทำตามความตั้งใจของตัวเอง หรือ เรากำลังทำตามกรอบอะไรบางอย่างอยู่อย่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย

มันมีผู้คนมากมายล้อมรอบตัวเรา, ถึงแม้เขาเหล่านั้นจะไม่เคยเข้าใจในความคิดขวางโลกของเราเลย แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความ หรือ ทำให้เราเหงาแม้แต่น้อย.. การสูญเสียภาพเลือนบางเรื่องที่ไม่อยากจะลบเลือนออกไป สำหรับผมแล้ว มันเหงายิ่งกว่าการได้ใช้ชีวิตคนเดียวท่ามกลางผู้คนมากมายที่ไม่ใช่เลยเสียอีก..